Zeharkakotasuna eta intersekzionalitatea

URTE ASKO eman ditugu zeharkakotasunaren ideia defendatzen. Hizkuntza politika ez da euskara zerbitzuetan egon behar. Administrazioaren sail eta zerbitzu guztiei dagokie, zeharka, hizkuntza politika egitea. Hizkuntza politika sail eta zerbitzu guztietatik egin beharra dago: bai “soft” izendatu ohi direnetatik (kultura, gizartegintza, kirola…), baita “hard” izendatu ohi direnetatik ere (ogasuna, hirigintza…).

Berdintasun politiketan “mainstraing” termino erabili izan da: zehar-korrontea edo antzeko zerbait. Horren arabera berdintasun politikak gainerako politika guztiak zeharkatu behar dituen korronte baten moduan ikusten da. Bigarren hori onargarriagoa egiten zait. Zeharkakotasun hori gertuegi dago “zeharka”-tik. Nire buruan, zeharkako lerroari ardatz-lerroa kontrajartzen zaio, eta… euskara ardatz izan behar da hainbat politiketan, ardatz bakarra ez bada ere.

Intersekzionalitateak ikuspegi berri bat dakar: errealitate soziala ikusteko eta interpretatzeko modu berria. Errealitatea fragmentatzeko joera dugu, hobeto ulertzeko eta hobeto atxikitzeko, eta intersekzionalitatea agerian uzten ditu ikuspegi horren mugak: inor ez da soilik emakumea, soilik immigrantea, soilik euskalduna edo soilik gorra… Asko eta askotarikoak dira ezberdintasunak sortzen dituzten ardatzak: klasea, dibertsitate funtzionala, adina, jatorria, arraza, erlijioa, genero-identitatea… eta hizkuntza ere bai. Ardatz horietako bi edo gehiago elkartzen diren bakoitzean, interesgarria da intersekzionalitatearen ikuspegia.

Immigrazioren gaian are gehiago. Politika inklusiboak, harrera protokoloak eta neurri jakinak aldarrikatzen ditugu. Horietan hizkuntzaren aldagaia txertatu beharra dago. Harrera politikek dimentsio linguistiko bat behar dute bai ala bai, eta hizkuntza politikek aniztasun hori “integratzeko” neurriak aurreikusi behar dituzte. Gaiari era integralean eutsi nahi izanez gero, beraz, bi arlo horien arteko intersekzioan lan egitea dagokigu.

Badira zeharkakotasuna ulertzeko modu bitxiak: euskara sailek hizkuntza lantzeko irizpideak proposatuko dituzte, eta gainerako sailek irizpide horiek aplikatu. Ez zait errealista iruditzen. Ez dut ikuspegi monofokal horretan gehiegi sinesten.

Egitura eta metodologia malguagoak behar ditugu; lan egiteko modu berriak, alegia: ardatz horietako bakoitzean inplikaturik gauden entitateak eta eragileak bildu, norberaren helburuak eta interesak partekatu, intersekzioak eta interes komunak aztertu, elkarrekin egin daitezkeen proiektuak identifikatu eta lanari ekin: departamentuka lan egitetik proiektuka lan egitera igaro, alegia.

Intersekzionalitatea tokian tokiko politiketan txertatzeko gida bat, eta hainbat material, hemen: https://www.terrassa.cat/es/interseccionalitat